Gra w temperatury - lód i ogień - Rozdział 28 „31 Nocy Pragnień”

Czasem emocje mają swoją temperaturę.
Nie zawsze stałą, nie zawsze przewidywalną.
Bywają dni, gdy serce płonie, a dłonie są zimne jak szkło.

Lód i ogień - dwa żywioły, które nie powinny istnieć obok siebie, a jednak tworzą coś wyjątkowego.
Tam, gdzie jeden styka się z drugim, rodzi się para - niewidoczna, a pełna napięcia.

Ona lubiła ten moment.
Kiedy chłód spotykał się z ciepłem, kiedy kontrast zamieniał się w harmonię.
Nie chodziło o skrajność, ale o równowagę.

Dotknęła kostki lodu, pozwalając, by przesunęła się po skórze.
Chłód był jak przypomnienie - że ciało potrafi czuć naprawdę tylko wtedy, gdy pozwolimy mu zareagować.
Potem przyszło ciepło - powolne, cierpliwe, dokładne.
Nie gasząc chłodu, lecz stapiając się z nim w coś nowego.

W tym tańcu nie było zwycięzcy.
Nie chodziło o walkę, ale o współistnienie.
O to, że każda emocja potrzebuje swojego przeciwieństwa, by stała się pełna.

Lód mówił o kontroli, o ciszy, o powstrzymaniu.
Ogień - o impulsie, o pasji, o oddechu.
Razem tworzyli melodię, której nie dało się zapomnieć.

Kiedyś myślała, że musi wybierać między nimi.
Dziś wiedziała - prawdziwa siła rodzi się wtedy, gdy pozwalasz sobie na oba.

(Zobacz zmysłowe akcesoria do zabawy temperaturą - bo emocje też mają swoje ciepło i chłód, a między nimi rodzi się napięcie.)